Verstoppertje spelen in de uilengrot

Een grot ontdekken rond Millau was het doel dat we ons hadden gesteld met een vriendin die met haar kinderen van 8 en 10 jaar was gekomen voor de februarivakantie. Er zijn de bekende grotten Dargilan en Aven Armand, maar vandaag is het een veel intiemere ontdekkingstocht die ik ze als tussendoortje heb aangeboden, om ze kennis te laten maken met de ondergrondse wereld.

Kinderen zijn over het algemeen dol op speleologie! Sterker nog, mijn tieners en mijn neefjes en nichtjes, die er meestal tegenop zien om de zondagse wandeling te maken, besluiten met ons mee te gaan op dit familie-uitje.

Met zo’n naam heeft de Hibou-grot heel wat verrassingen voor ons in petto.

1/Beklimming naar de Pouncho d’Agast

Bij de rotonde bij de samenvloeiing nemen we de weg Causse Noir (D110) in de richting van Montpellier-le-vieux. Tijdens deze bochtige klim ben ik geneigd om elke 100 meter te stoppen en het spectaculaire uitzicht op Millau en het Viaduct van Millau te bewonderen.

2/In het midden van de klim parkeren we onze auto’s bij de 5e haarspeldbocht.

Er is plaats voor 2 of 3 voertuigen. Nadat we ervoor hebben gezorgd dat iedereen goed is uitgerust met wandelschoenen, hoofdlampen en helmen, water en het zo belangrijke tussendoortje, bereiken we de grot via een smal pad omzoomd door buxus en eiken. Het pad is steil maar gemakkelijk te volgen dankzij de markeringen op de bomen.

Na een heerlijk kwartiertje klimmen en een paar “Mam, wanneer komen we er nou eens!”, vangen we een glimp op van de voet van de kliffen van de Causse Noir. Nog 2 of 3 stenen en houten treden en we zijn er!

Twee grote veranda’s, bij de in- en uitgang, overal gangen en min of meer smalle goten. We beginnen met het verkennen van alle hoekjes en gaatjes.

Binnen, in de hoofdgang, spelen we met het uitschakelen van lichten en raken onze ogen langzaam gewend aan het schemerige licht.

Onverschrokken als kinderen vind ik het leuk om naar buiten te gaan en tunnels en ramen te verkennen, van boven naar beneden, op handen en voeten of kruipend, het is een echte ontdekkingstocht door de ondergrondse wereld. Mijn vriend, die minder op zijn gemak is, blijft liever in het voorportaal om te genieten van de rust en de magie van de plek.

Dragend van helmen en hoofdlampen banen we ons een weg door de diepste gang. We komen aan in een ruimte waar we gemakkelijk kunnen staan. We kijken rond. Hier en daar hangen een paar slapende vleermuizen. We blijven niet hangen om ze niet te storen.

Nog een paar minuten kruipen en we zijn weer op bekend terrein, in de hoofdgang tussen de twee portieken.