Mooie ervaring…
We hebben echt nergens spijt van als we geconfronteerd worden met de emotie die we voelen voor dit natuurwonder.
Aankomst op de grote parkeerplaats Aven Armand, 1e verrassing: de ontvangst en het vertrek zijn aan de rand van een weiland, aan de rand van… een gat! Een kop koffie is zeer welkom: het is vroeg en fris op de Causse Méjean!
We worden verwelkomd door Edouard-Alfred Martel, uitvinder van de speleologie en illustere ontdekker van grotten, en Armand Viré, vader van de biospeleologie (de studie van organismen die in grotten leven). Of eigenlijk hun reïncarnatie als 2 jonge gediplomeerde instructeurs! Goed in karakter nemen ze ons mee terug naar het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e, naar het waanzinnige tijdperk van de grote ontdekkingen van de ondergrondse wereld.
Ze zijn het beste van het beste!
Hier zit ik, aan de rand van de “mond” van de grot. Onder mijn voeten, leegte en duisternis. Dit is de natuurlijke schacht, 75 meter diep (voordat ik het hart van de grot bereik).
Geen inspanning nodig op weg naar beneden; Martel en Viré zorgen voor alles!
Zachtjes afdalen langs de wand van de natuurlijke schacht. De vegetatie wordt dunner en de nacht wint terrein. Tijd om de hoofdlamp aan te doen. Ik weet niet of mijn kippenvel komt door de frisheid of door de emotie van het verkennen van de ingewanden van de aarde. Alle 5 zintuigen zijn wakker, maar in de duisternis ontbreken oriëntatiepunten.
Ik kan me de sensaties van de allereerste ontdekkingsreizigers goed voorstellen.
“Het is immens! Schitterend! Een echt stenen bos. Meneer Martel, het is prachtig, er staan minstens 100 zuilen. De hoogste is wel 25 meter. Zoiets heb ik nog nooit gezien! Louis Armand op zijn 1e verkenningstocht door Aven.
Ik heb totaal ontzag voor dit meesterwerk van de natuur. De ruimte is immens, het 360° panorama adembenemend vanaf het eind van mijn touw. Ik heb het gevoel dat ik door een ongelooflijk woud van stenen vlieg of zweef. Louis Armand, de ontdekker van de Aven Armand (vandaar de naam), verwelkomt me aan het einde van deze afdaling. Het duurt een paar seconden voordat ik weer bij zinnen ben als ik weer op de koeienvloer sta!
We zijn alleen in Aven Armand. De verkenningstocht begint in het hart van een betoverend oerwoud van meer dan 400 stalagmieten. Het spel van licht en schaduw prikkelt de verbeelding: gestapelde pannenkoeken, draperieën, broccoli, een palmboom, een kalkoen, een tijger… en de 30 m hoge Grande Stalagmiet!
We wanen ons echt in een roman van Jules Verne: een betoverende, indrukwekkende, onthutsende en boeiende wandeling.
De gedempte verlichting en de hoofdlampen brengen ons terug naar de omstandigheden van de eerste expeditie, zoals Louis Armand zelf (gereïncarneerd als gids) ons heeft verteld! De omstandigheden van de ontdekking waren veel sportiever en gevaarlijker. Petje af voor jullie, ontdekkingsreizigers!
Het is tijd om terug te keren naar de oppervlakte. Geen moeite: het is een kleine kabelbaan die ons naar het einde van een 200 meter lange tunnel brengt, recht in de zon.
Richting Spéléo-Café waar Martel, Armand en Viré ons vergezellen om ons ons Aven Armand Explorer’s Certificate te overhandigen. Genummerd en gesigneerd door de 3 ontdekkers van deze “Schat van de Aarde en de Tijd”.
Voordat we vertrekken, een korte observatie… Aan de ene kant, het kleine “gat” bij de ingang van de grot. Aan de andere kant, de uitgang van de kabelbaan. Tussen de 2, het speleologiestation… Oh oh! De parkeerplaats ligt dus net boven de enorme Aven Armand holte! Een ongelooflijk avontuur!