Luchttour langs de troglodietendorpen van de Gorges du Tarn

Ga naar Liaucous, een juweeltje van Caussenarde-architectuur. Dit kleine dorp charmeert vanaf de eerste seconde met zijn huizen in steen en gewelfde plafonds, die zich vastklampen aan de zijkant van de Causse de Sauveterre, aan de voet van een “woud van stenen”

De wandeling begint goed in de geplaveide straatjes van Liaucous, als een wandeling in de voetsporen van onze voorouders die dit “pad naar het einde van de wereld” namen naar de troglodietendorpen helemaal daarboven…

Twee opties: volg de wegwijzers in het dorp of “laat je gaan” en dwaal in het wilde weg door dit labyrint van steegjes, portieken en trappen…

Het pad is smal, net genoeg ruimte voor een man of een muilezel.

Hier en daar verschijnen lage stenen muurtjes onder de eiken, dennen, buxussen… Dit zijn de overblijfselen van de “bancels”, terrasvormige velden. Stel je voor, 1 eeuw geleden: al deze zonnige heuvels bedekt met gewassen, vooral wijnstokken, en boeren op elk niveau van de terrassen. Nogal onthutsend, nietwaar!

De wandeling langs deze lage muurtjes voert ons terug in de tijd… en beetje bij beetje brengt de helling ons dichter bij de kliffen!

De eerste uitzichten op de Gorges du Tarn en de kliffen van de Causse Méjean (tegenover) zijn indrukwekkend.

In de bocht van het pad, aan de voet van een immense klif: Eglazines, het eerste troglodietendorp.

Een kleine bron zorgt voor een zeer aangename en welverdiende verkoeling op deze route!

De bewoners hebben het gebied verlaten, maar de huizen staan er nog, net als de terrassen die naar beneden lijken te vallen in de richting van de Tarn.

Wie zou hier vandaag de dag kunnen wonen? Het hele jaar door, moeilijk te zeggen, maar voor een weekend, om nieuwe energie op te doen, zeker!”

De kleine semi-troglodietische huisjes van Eglazines liggen op het zuiden, tegen de klif aan en stralen warmte en sereniteit uit. En wat te zeggen van het adembenemende panoramische uitzicht over de Gorges du Tarn!

De wandeling gaat verder met de oversteek van het Cirque rocheux de Saint-Marcellin. Spectaculair! De bochtige doorgang is duizelingwekkend tussen de hoge kliffen die door Moeder Natuur zijn gebeeldhouwd en de diepte van de Gorges du Tarn.

Het geeft je een heel klein gevoel! Neem de tijd om dit fascinerende landschap te aanschouwen en kijk naar vale gieren, zwarte gieren, lammergeiers… die door de lucht vliegen. Het getjilp van mezen, nachtegalen en distelvinken weerklinkt door het Cirque. De echo van het lied van de koekoek begeleidt je voetstappen.

Op de bodem, aan de oevers van de rivier de Tarn, zie je het gehucht La Sablière liggen, dat ook niet over de weg bereikbaar is!

Gieren

Dankzij 2 herintroducties in de jaren 1990 vliegen er weer gieren boven de Grands Causses en de Gorges. Er zijn bijna 2.000 van deze aaseters, de opruimers van de natuur.

• Vale gier, (de meest voorkomende met 800 paar), met een spanwijdte tot 2,70 m
• Monkgier, met een spanwijdte tot 3 m (een van de grootste roofvogels in Europa), het is de Lucky Luke-gier
• Percnoptera, kleine witte gier met een spanwijdte van 1,60 m, zeer zeldzaam (2 paar)
• Gier, de “bottenbreker”, met een spanwijdte tot 2,90 m, zeer zeldzaam (3 paar, herintroductie aan de gang)

De geschiedenis van dit gehucht kun je in omgekeerde volgorde ontdekken:

• bij de ingang zie je een piepklein kerkhofje en een gedenksteen uit 1927.
• dan loop je langs half-troglodietische huizen en een kleine kapel.
• in de rotswand ligt het troglodietische kasteel, een toevluchtsoord voor de inwoners.
• Ook hier zijn de inwoners vertrokken, maar de recente renovaties geven de indruk van een levendig dorp… maar met een siësta! De indruk aan het einde van de wereld te zijn is niet overdreven!

  De broodoven draagt de sporen van recent gebruik. De patio’s hebben bloemen (natuurlijk) en verwelkomen wandelaars.
  Voor de kapel is het panorama van de Gorges du Tarn en de Causse Méjean adembenemend. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom Saint-Marcellin de plaats was van talrijke pelgrimstochten, waarbij vaak regen en bescherming tegen oogst en menselijke ziekten werd aangeroepen…

  Wat een gevoel van vrijheid!”

  Cardabelle, symbool van de Grands Causses
  In Saint-Marcellin, zoals bijna overal in de omgeving, vind je vreemde zonnen die op deuren zijn gespijkerd. Dit zijn de Acanthusbladeren van Carline, beter bekend als Cardabelle.

  Deze plant, een symbool van de Grands Causses,

  • is een ongelooflijke barometer: hij sluit bij vochtigheid en dus regen en opent bij zonneschijn en warmte
  • beschermt tegen slechte weersomstandigheden en verwelkomt bezoekers
  • werd gebruikt om wol van ooien te kaarden
  • werd soms gegeten (het hart), net als een artisjok
    Wacht op, deze plant is beschermd.

Het gehucht Saint-Marcellin is ideaal om te picknicken.

De patio’s van de huizen bieden een beetje schaduw. De bron stroomt langs het pad. Het uitzicht is adembenemend… maar niet de honger!”
Aveyron is gastronomisch en staat dicht bij zijn producenten. “Goed eten’ is een integraal onderdeel van ‘goed leven’!

Hier is een voorbeeld van een speciale wandelpicknick die 100% lokaal is:

1. farçous (galette de verts de légumes +/- hash)
2. gedroogde worst met Roquefort
3. weikaas
4. fouace of spitgebakken cake
5. kersennectar van Maison de la Cerise
6. lokale bieren (met mate)

Hier zijn we dan, goed uitgerust en verkwikt!

Na het comfort, de inspanning!

Richting naar de Corniches du Causse de Sauveterre, 1 verdieping hoger, op de kliffen. De klim is een beetje steil (vooral na de spijsvertering) maar zeker de moeite waard gezien de prachtige panorama’s die je hier hebt over de Gorges du Tarn.

Op de Causse verandert het landschap volledig. Dennen- of loofbossen worden afgewisseld met stukken grasland. Het is een paradijs voor orchideeën, asters, anemonen… en de natuur zelf!

Na de inspanning, het comfort!

Een gebouwde baume (baume = natuurlijke rotsholte), een beboste open plek, een kleine bron die uit de rots ontspringt, rustgevende stilte… de perfecte plek voor een kleine landelijke siësta!

La Fontaine des Paillasses is een echte oase in Caussenarde, vol charme en verrassingen, gecreëerd door onze voorouders.

Met een beetje geluk kom je een moeflon tegen.

.

Ongewone rondleiding: de Tabulaires

Ook wel prehistorische paddenstoelen genoemd, deze rotsreuzen zijn gewoonweg ongelooflijk!
Terwijl deze tabelvormige rotsen ooit door mensen en kuddes als schuilplaats in de rotsen moeten zijn gebruikt, zijn ze tegenwoordig een uitzonderlijke speeltuin voor alle nieuwsgierige mensen in de dop!
Klim eroverheen, geniet van het panorama, versla het record voor een rondje om de voet, denk dat je een Smurf bent, neem de grappigste selfie van het moment…

De omleiding van 1,3 km mag je niet missen, vooral omdat de wandeling hier niet erg moeilijk is.

Wanneer de wandeling de via-ferrata kruist

Het landschap verandert weer voor de terugkeer naar Liaucous. Het pad slingert zich een weg door een bijna onzichtbare breuk, bebost en rotsachtig. De afdaling is vrij steil en snel. Wees voorzichtig aan het einde van de wandeling. Het pad leidt naar de via-ferrata van Liaucous, een andere, meer verticale manier van wandelen! In feite doorkruisen we het “stenen bos” dat we aan het begin konden bewonderen, tegen de achtergrond van het dorp Liaucous.

Praktische informatie

Beginpunt: klettersteigparkeerplaats, bovenaan het dorp Liaucous.

• Parkeren op het terrein.
• Publieke toiletten. Water
• 15 km
• 5 uur
• 800 D+
• Topo: www.millau-sports-nature.fr/sites/millau-causses/files/trace/rando_8_3.pdf