Een tip: vertrek in de koelte van de ochtend. Het ochtendlicht dat naarmate de uren verstrijken de rotsen van de Gorges du Tarn streelt, is fantastisch. Een gratis natuurspektakel!
Kanoën in de Gorges du Tarn
Een heenweg te voet en een terugweg per kanoBoek
Onze kanotochten
De lineaire route van de Gorge du Tarn
Om het dorp des Vignes te bereiken (het startpunt voor de kanotocht) neem ik het pad dat hier bekend staat als de lineaire Gorges du Tarn. Deze route van 53 kilometer op de linkeroever van de Tarn brengt je naar Florac vanaf Le Rozier.
Voor vandaag is mijn doel niet om de route van GR 736 te doen, maar om “Les Vignes” te bereiken, gelegen op 12 kilometer van Le Rozier.
De helling blijft licht en de uitzichten zijn adembenemend. Een insolite ontdekking vanaf de eerste kilometers: op de rand van de klif staan stoelen opgesteld die je uitnodigen om een uniek panorama te aanschouwen. Kortom, een kruisweg…
Verfrissingspauze in La Sablière
Aankomst in het gehucht “La Sablière” is een teken dat de helft van de weg is afgelegd… phew! en het is tijd voor een snack. Een paar stuks fruit uit de vallei van de Tarn of een lekker stuk fouace om je op de been te houden tot lunchtijd… of allebei als je gulzig bent!
Eet en kijk naar de stenen huizen die zich vastklampen tussen de Tarn en de Causse Méjean. Weinig netwerk, geen hoofdweg aan deze kant van de rivieroever… maar hoe krijgen ze de boodschappen terug?!
Dit is het ‘geïsoleerde’ dorp dat vraagt om afzondering en herbronning. De rust die hier heerst, zou me bijna tot meditatie aanzetten. Deze stilte wordt snel weggevaagd door gelach en “woohoo” geluiden die de rivier af galmen! Het is een teken dat de peddelaars de Sablière “stroomversnelling” zonder moeite zijn gepasseerd, de meest “technisch leuke” van de route!
Aankomst in het dorp Les Vignes in het hart van de Gorges du Tarn
Bij Les Vignes laat ik enkele wandelaars achter die het lineaire pad naar het dorp La Malène vervolgen. Ik steek de brug over de Tarn over en zie het begin van de afdaling! Te gaaf, we beginnen met een toboggan! Ik maak een snelle berekening van de route om de ingang niet te missen. Oeps…
Voordat we aan boord gaan, gaan we naar de plaatselijke minimarkt voor een snelle maaltijd: een sneetje boerenbrood, een plakje schapenkaas en wat lokaal fruit. En vergeet niet te drinken… Lekker en effectief! Wat ik heb uitgekozen past gemakkelijk in de waterdichte bus van de kano.
Vóór het comfort… de inspanning! De picknick wacht op het mooiste strand van de route. Tegen die tijd is de schapenkaas, een beetje zweterig, perfect! Na de snack wordt hetwaterdichte blik omgetoverd tot een container.
Kano of kajak? eh...
De keuze zal niet moeilijk zijn! Ik heb ervoor gekozen om deze ervaring alleen op te doen, dus het wordt kajakken!
Ik luister goed naar de instructies en adviezen van mijn bootverhuurbedrijf… en vooral hoe ik de glijbaan aan het begin niet mis!
Ik rust mezelf uit met dichte schoenen, een helm op mijn hoofd, een zwemvest en vooral zonnebrandcrème met de “ik wil niet verbranden”-factor!
Instructie over de peddel: je roeit aan beide kanten om recht vooruit te gaan en plant de peddel aan de kant waar je wilt draaien… dus waar is mijn linker… waar is mijn rechter?!
Het doel ligt voor me! Ik zie de ingang. Ik laat een kleine “youhouuu” horen en laat me drijfnat maken door de “splash” aan het einde! een…verfrissende start!
De afdaling van de Gorges du Tarn
Aan de waterkant herontdek ik deze keer de uitzichtpunten die ik iets hogerop te voet had overwogen.
De kano’s volgen elkaar maar zien er niet hetzelfde uit, zoals ze zeggen! Verschillende kleuren, doorzichtige exemplaren, opblaasboten… We passeren elkaar, glimlachen naar elkaar, ontmoeten elkaar in de stroomversnelling. We zitten allemaal een beetje in hetzelfde schuitje, hehe!
Zwemonderbrekingen zijn er in overvloed omdat ik met de kajak toegang heb tot stranden die te voet onbereikbaar zijn. Duiken in dit kristalheldere water, kijken naar de vissen in de rivier of je gewoon laten meevoeren met de stroming… Een puur moment van ontspanning in een beschermde omgeving die ik respecteer…de zandkorrels en kiezels blijven op hun plaats, dat beloof ik!”
De Sablière-snelheid
De instructeur had me verteld over een licht technische stroomversnelling bij het gehucht La Sablière. Mijn verbeelding kreeg de overhand en ik stelde me de Niagara watervallen voor (ja, ik heb echt een overvloedige verbeelding!)
Een paar meter eerder waarschuwde een bord me: “Gevaar – vest en helm verplicht” … niet eens bang! De sleutel tot succes is niet te stoppen met peddelen!.
Eerste bocht naar links, tweede bocht naar rechts en dat is het! Een stem zegt “glimlach”…maar wie heeft het tegen mij! Het is de fotograaf die aan het einde van de stroomversnelling staat om je een gedenkwaardig souvenir te geven dat je kunt ophalen in het centrum van het dorp Le Rozier.
Het adembenemende landschap van de Gorges du Tarn
Niet vergeten omhoog te kijken om de canyon te observeren. Het spel is om het erfgoed te vinden dat tijdens de wandeling is waargenomen….
Rechteroever, vastgeklampt aan de kliffen, zie je achtereenvolgens de troglodietische gehuchten Saint-Marcellin en Eglazines. Saint-Marcellin is gemakkelijk te herkennen met zijn blauwe luiken…
De gieren draaien grote cirkels boven de Gorges du Tarn… het is bijna hypnotiserend!!
Op de linkeroever steekt deze donkere steenstroom af tegen het groene landschap… waar komt dat vandaan?!
Je moet je voorstellen dat op de plek van het Cirque d’Eglazines ooit een vulkaan heeft gestaan. Het is dan ook een stroom gestolde lava die basalt wordt genoemd! Aan de voet van deze stroom ligt een prachtig zandstrand. Laten we ons afval niet vergeten om het te behouden…
In de verte verschijnt de rots Capluc. Dit is de top van de Causse Méjean, op het kruispunt van de Gorges du Tarn en de Gorges de la Jonte. Een subliem panorama dat toegankelijk is vanuit het dorp Le Rozier. Sommige mensen houden ervan om daar te “brunchen”!
De wegwijzer die de aankomst van de route aankondigt, is de kapotte brug in het dorp Le Rozier. Je kunt hem onmogelijk missen! Historisch gezien werd deze brug weggevaagd door een overstroming van de Tarn tijdens een “Cevenol”-episode. De natuur weet soms van zich te laten horen…
Heb je interesse?
Onderweg zijn er talloze borden die wandelpaden aangeven: Le rocher de Francbouteille, le Causse Méjean, l’Ermitage Saint Pons. Wat dacht je ervan om nog een uitstapje te organiseren met een wandeling? Wat mij betreft, ik heb het al in mijn agenda gezet.
De kanotocht duurt ongeveer 2u/2u30. Je hoeft je niet te haasten…. Je moet de tijd waarderen en pauzes nemen: zwemmen, hydrateren, dutje, selfie, springen, overpeinzen, snack (als er nog eten in de bus zit?!)
12 kilometer in de benen en 12 kilometer in de armen: dat is wel een snack waard, toch? Een ambachtelijk ijsje aan het water bijvoorbeeld.