HONDENAVONTUUR IN LA CITÉ DE PIERRES

De paden zijn goed aangegeven en onderhouden. De markeringen zijn binnen truffelbereik, met respect voor de natuur en de schoonheid van het gebied. Half schaduw, half zon; half vegetatie, half rots. De belangrijkste boomsoorten van de Grands Causses zijn vertegenwoordigd. Ffffff, het ruikt naar tijm en jeneverbes.

Het is gemakkelijk te begrijpen waarom er een vergoeding wordt gevraagd voor de camping: voor het behoud en onderhoud van deze prachtige “jungle”.

Na het eerste deel van de wandeling in het kreupelhout klim je de rotsen op om de Belvedère te bereiken, een van de vele uitkijkpunten die onderweg zijn opgezet. Met je neus in de wind is het uitzicht op de Gorges de la Dourbie en het Plateau du Larzac adembenemend.

Hier steekt een vale gier op snuithoogte de lucht over. Ik heb geen vleugelslagen gezien, hij zweefde gewoon.

De Cité de Pierres is een prachtige speeltuin voor het hele gezin, tweevoeter of viervoeter.

Voor mij is het een 100% natuurlijk behendigheidsparcours voor honden. Een schuilplaats in de rotsen om in te rennen, een door herders gebouwde balsem om verstoppertje te spelen met mijn baasjes, een natuurlijke tunnel gegraven in de rotsen om steeds opnieuw te doen zonder matiging, een grotachtige stortbak om te verkennen, kegels om op te zitten “Wouaf-Lanta”-stijl!

Een magische plek om met je baasjes te spelen en met hen een moment van totale desoriëntatie en (her)verbinding met de natuur te delen.

We voelen ons zo goed dat we doorgaan en na het groene pad gaan we verder naar het rode pad. Weg van het pad nodigt een zenruimte je uit om te ontspannen en te genieten van de rust van de natuur. Er is een tekentafel en een ligstoel bij de ingang van de Bergerie. Mijn meesters genieten maar ik ben niet moe, ik wil spelen, er liggen overal stokken!

Na deze pauze komen we aan bij de must-see van de Stad van de Stenen: de Poort van Mycene. Weet je nog: de laatste scènes van de film “La Grande Vadrouille” met Louis de Funès en Bourvil… het was hier! Ik voel me heel klein onder deze grote boog. Het is genoeg om de serie “Where’s Charlie?” te herhalen met een speciale speciale editie: “Where’s Tsingy?”. Aan jou de keuze!

Croquette sur le jambon (vertaling: kers op de taart): we stoppen bij de Salle des Fêtes… wat eigenlijk een picknickplaats is onder een dennenbos, beschut door grote rotsen. Er is genoeg ruimte om rond te rennen, te slalommen tussen de bomen en zelfs om mijn dorst te lessen, want er is een waterpunt voor bezoekers. Snel, mijn broodtrommel! Geweldig, er zijn andere vriendjes om mee te spelen… en zelfs een mini-me. Wauw!