Brunchen in Aveyron, op de rots van Capluc
Is het zondag? Waarom kies je niet voor een stijlvolle brunch met een andere omgeving?Onze kanotochten
Stijlvolle brunch, 100% lokale producenten
De eerste fase van deze zondagse brunch is het samenstellen van ons buffet, met lokale smaken naar onze smaak. We zijn in “drive”-modus, dus het moet makkelijk te vervoeren zijn. De ingepakte mand is in feite een ingepakte rugzak!
Korte circuits en kwaliteit staan op de agenda. Geroosterde cake, fouce van schapenmelk, kersennectar uit de Vallée du Tarn, een lekkere tomme van schapenmelk, een paar seizoensvruchten (abrikozen en kersen voor ons)… een scala aan lekkernijen uit Aveyronnais en zonder schuldgevoel! want we gaan ons lichamelijk inspannen.
Wil je alles zien?
Hier gaan we! Vanuit het centrum van Peyreleau – Le Rozier valt de Rocher de Capluc al op. Van benedenaf lijkt het een ontoegankelijke kerker… maar ja, dat is het ook, het staat aangegeven op de wegwijzers!
Naarmate de klim vordert, wordt het uitzicht steeds mooier: Gorges de la Jonte, Gorges du Tarn, Vallée du Tarn. Na iets meer dan een half uur is het geweldig om de eerste huizen in Capluc te zien! De top ligt dus om de hoek!
Capluc, een klein dorpje met karakter
Het gehucht heeft geen inwoners meer, maar de huizen staan er nog, voor weekenden en vakanties. We ontmoeten een lokale man die ons vertelt dat er aan het eind van de 20e eeuw nog zo’n twintig inwoners waren! Alle gebouwen zijn gemaakt van kalksteen, van de muren tot de vloeren en het dak.
Ongelooflijke architectuur!
In de bocht van het pad biedt een klein huisje in renovatie een terras met een vrij, panoramisch uitzicht op de Jonte Gorges. De zwarte sporen op de broodoven doen vermoeden dat deze nog in gebruik is. We zouden er een pizza in kunnen bakken!
Capluc: De naam Capluc zou zijn afgeleid van het Latijnse “Caput Lucis”, “Hoofd van het Licht”. Het is namelijk de eerste rots die bij zonsopgang wordt verlicht door de zonnestralen. Het gehucht wordt soms Luc genoemd. De rots torent 250 m boven de twee rivieren uit, op een hoogte van 625 m. |
Klimmen en ladders
Laatste etappe: de beklimming van Rocher de Capluc.
We beginnen rustig met treden die direct in de rots zijn uitgehouwen. Aan het gladde oppervlak te zien, zijn we niet de eersten die op deze manier zijn gekomen! De 1e verdieping bereiken we zonder moeite.
De rots ligt daar voor ons, als in een schotel, en we draaien ons om. We zien Peyreleau en Le Rozier, heel klein vergeleken met de start!
Het zachte briesje en de aanwezigheid van een flink aantal vogels geeft een zeer aangename dimensie aan de lucht.
Om de top te bereiken, is een serie ijzeren ladders nodig, die rechtstreeks in de rots zijn gehangen. De klim is gemakkelijk maar duizelingwekkend. Tussen de sporten door heb je uitzicht op de Gorges. Indrukwekkende schoonheid.
De paar acrobatische passages zijn leuker dan wat dan ook.
360° panorama
De top wordt gemarkeerd door een gigantisch wit kruis dat de Vallée du Tarn “beschermt”. Je voelt je er klein naast. De top wordt ook beschermd door een kleine houten barrière.
Een uniek 360° panorama over de Causses Méjean, Causse Noir en Sauveterre en natuurlijk over de Gorges en de Vallée du Tarn en de Gorges de la Jonte.
Wow! Het is een magisch moment in de natuur, een uitnodiging tot contemplatie.
Hier hebben de kleine vogeltjes plaatsgemaakt voor de majestueuze vale gieren die rond de Rocher zweven. Er zijn er maar 4 of 5 deze ochtend, maar het is een voorrecht om ze zo hoog en zo dichtbij te zien.
Bijna 3 meter spanwijdte… een beest, nietwaar?!
Voorwaar, uw ogen zullen net zo tevreden zijn als uw maag!!!
Pauze voor fijnproevers
Het rotsplateau zal dienen als stoel en tafel voor onze brunch. We zijn duidelijk in bucolische epicuristische modus! Landelijke sfeer, authenticiteit van de plek… en van de producten die we proeven! Een welkome traktatie voor onze smaakpapillen na dit luchtavontuur.
2 bezoekers vergezellen ons op de top, een gelegenheid om ze een geïmproviseerde zwaai te geven met de geur van oranjebloesem (ja, er zit wat in de fouace en de spit cake).
Geleidelijk wordt het stil en geniet iedereen van de rust, het buitengewone uitzicht over de enfilade van de Gorges, de vlucht van een gier… en de brunch! Sereniteit.
Een beetje zwemmen of wandelen
Nou, dat is nog niet alles, maar we moeten er toch aan denken om weer naar beneden te gaan? Moeilijk om het grandioze te verlaten! Onze groep splitst zich in 2 voor de volgende etappe. Luie optie: terug naar Peyreleau – Le Rozier voor een duik in de Tarn. We hebben een klein kiezelstrandje gespot aan de voet van de Pont Cassé in Le Rozier!
Sportieve optie: neem het Sentier des Corniches du Méjean voor een wandeling die een opeenvolging is van panoramische uitzichten over de Gorges en de ruïnevormige rotsen. Toevallig krijgen ze de restjes van de brunch…