Reflecties van de bomen langs de TarnDe kloven van de Tarn kunnen te voet, met de fiets of met de auto worden verkend, maar de kanotocht is zeker een van de leukste!
Lineair padOm het dorp Les Vignes te bereiken (startpunt van de kanotocht) neem ik het pad dat hier bekend staat als de lineaire route van de Gorges du Tarn. Deze route van 53 kilometer over de linkeroever van de Tarn maakt het mogelijk om vanuit Le Rozier Florac te bereiken.
Voor vandaag is mijn doel niet om de route van de GR 736 te doen, maar om “Les Vignes” te bereiken, dat op 12 kilometer van Le Rozier ligt.
De helling blijft licht en de uitzichten zijn adembenemend. Een ongewone ontdekking in de eerste paar kilometer: er staan stoelen op de rand van de klif, die je uitnodigen om een uniek panorama te aanschouwen. Het is bijna een kruisweg…
Aankomst in het gehucht “La Sablière” is een teken dat de helft van de weg is afgelegd… phew! en het is tijd voor een snack. Een paar stuks fruit uit de vallei van de Tarn of een lekker stuk fouace tot de lunch… of allebei als je een smulpaap bent!”
Eet en kijk naar de stenen huizen die zich vastklampen tussen de Tarn en de Causse Méjean. Weinig netwerk, geen hoofdweg aan deze kant van de rivieroever… maar hoe krijgen ze de boodschappen terug?!
Dit is het ‘geïsoleerde’ dorp dat vraagt om afzondering en herbronning. De rust die hier heerst, zou me bijna tot meditatie aanzetten. Deze stilte wordt snel weggevaagd door gelach en “woohoo” geluiden die de rivier af galmen! Het is een teken dat de peddelaars de Sablière “stroomversnelling” zonder moeite zijn gepasseerd, de meest “technisch leuke” van de route!
La Sabliere
In de Gorges du Tarn richting de wijngaardenBij Les Vignes laat ik enkele wandelaars achter die het lineaire pad naar het dorp La Malène volgen. Ik steek de brug over de Tarn over en zie het begin van de afdaling! Zo gaaf, we beginnen met een glijbaan! Ik maak een snelle berekening van de route om de ingang niet te missen. Oeps…
Voordat we instappen, gaan we naar de plaatselijke minimarkt voor een snelle maaltijd: een sneetje boerenbrood, een plakje schapenkaas en wat lokaal fruit. En vergeet niet te drinken… Lekker en effectief! Wat ik heb uitgekozen past gemakkelijk in de waterdichte bus van de kano.
Vóór het comfort… de inspanning! De picknick wacht op het mooiste strand van de route. Tegen die tijd is de schapenkaas, een beetje zweterig, perfect! Na de snack wordt het waterdichte blik omgetoverd tot een container. Handig om je afval naar de echte vuilnisbak in het dorp te brengen! Ik zou geen spoor van mijn tocht willen achterlaten…
De keuze is niet moeilijk: ik heb ervoor gekozen om deze ervaring alleen op te doen, dus het wordt kajakken!
Ik luister goed naar de instructies en adviezen van mijn bootverhuurbedrijf… en vooral hoe ik de glijbaan bij de start niet mis!”
Ik rust mezelf uit: dichte schoenen, helm op het hoofd, reddingsvest en vooral zonnebrandcrème-index “Ik wil niet verbranden”!
Instructie over de peddel: je peddelt van links naar rechts om recht vooruit te gaan en plant de peddel aan de kant waar je wilt draaien… dus waar is mijn linkerkant… waar is mijn rechterkant?!
Het doel ligt voor me! Ik zie de ingang. Ik laat een kleine “youhouuu” horen en laat me drijfnat maken door de “splash” aan het einde! een begin…verfrissend!!
Apn Kano Cedric TeissedreAan de waterkant herontdek ik deze keer de uitzichtpunten die ik iets hogerop te voet had overwogen.
De kano’s volgen elkaar maar zien er niet hetzelfde uit, zoals ze zeggen! Verschillende kleuren, doorzichtige exemplaren, opblaasboten… We passeren elkaar, glimlachen naar elkaar, ontmoeten elkaar in de stroomversnelling. We zitten allemaal een beetje in hetzelfde schuitje, hehe!
Zwemonderbrekingen zijn er in overvloed omdat ik met de kajak toegang heb tot stranden die te voet onbereikbaar zijn. Duiken in dit kristalheldere water, kijken naar de vissen in de rivier of je gewoon laten meevoeren met de stroming… Een puur moment van ontspanning in een beschermde omgeving die ik respecteer…de zandkorrels en kiezels blijven op hun plaats, dat beloof ik!
De instructeur had me verteld over een licht technische stroomversnelling bij het gehucht La Sablière. Mijn verbeelding kreeg de overhand en ik stelde me de Niagara watervallen voor (ja, ik heb echt een overvloedige verbeelding!)
Een paar meter eerder waarschuwde een bord me: “Gevaar – vest en helm verplicht” … niet eens bang! De sleutel tot succes is niet te stoppen met peddelen!.
Eerste bocht naar links, tweede bocht naar rechts en dat is het! Een stem zegt “glimlach”…maar wie heeft het tegen mij! Het is de fotograaf die aan het einde van de stroomversnelling staat om je een gedenkwaardig souvenir te geven dat je kunt ophalen in het centrum van het dorp Le Rozier.
Micro Aventure Transparant kanovaren in de kloven van de Tarn 003cstylemillau 0
Cani kano in Le rapide de la Sablière
La Sabliere in de Gorges du TarnNiet vergeten omhoog te kijken om de canyon te observeren. Het spel is om het erfgoed te vinden dat tijdens de wandeling is waargenomen….
Op de rechteroever, die zich vastklampt aan de kliffen, zie je achtereenvolgens de troglodietische gehuchten Saint-Marcellin en Eglazines. Saint-Marcellin is gemakkelijk te herkennen met zijn blauwe luiken…
De gieren die boven de Gorges du Tarn cirkelen, vormen grote cirkels… het is bijna hypnotiserend!!
Op de linkeroever steekt deze donkere steenstroom af tegen het groene landschap… waar komt dat vandaan?!
Je moet je voorstellen dat op de plek van het Cirque d’Eglazines ooit een vulkaan heeft gestaan. Het is dan ook een stroom gestolde lava die basalt wordt genoemd! Aan de voet van deze stroom ligt een prachtig zandstrand. Laten we ons afval niet vergeten om het te behouden…
In de verte verschijnt de rots Capluc. Dit is de top van de Causse Méjean, op het kruispunt van de Gorges du Tarn en de Gorges de la Jonte. Een subliem panorama dat toegankelijk is vanuit het dorp Le Rozier. Sommige mensen houden ervan om daar te “brunchen”!
De wegwijzer die de aankomst van de route aankondigt, is de kapotte brug in het dorp Le Rozier. Je kunt hem onmogelijk missen! Historisch gezien is deze brug weggeslagen door een overstroming van de Tarn tijdens een “Cevenol”-episode. De natuur weet soms van zich te laten horen…
Onderweg zijn er talloze borden die wandelpaden aangeven: Le rocher de Francbouteille, le Causse Méjean, l’Ermitage Saint Pons. Wat dacht je ervan om nog een uitstapje te organiseren met een wandeling? Wat mij betreft, ik heb het al in mijn agenda gezet.
De kanotocht duurt ongeveer 2u/2u30. Je hoeft je niet te haasten…. Je moet de tijd waarderen en pauzes nemen: zwemmen, hydrateren, dutje, selfie, springen, overpeinzen, snack (als er nog eten in de bus zit?!)
12 kilometer in de benen en 12 kilometer in de armen: dat is wel een snack waard, toch? Een ambachtelijk ijsje aan het water bijvoorbeeld.
Ambachtelijk ijs in het dorp Les Vignes
La Sabliere in de Gorges du Tarn
Lineair padReflecties van de bomen langs de Tarn
